Anne Marijn Voorhorst // schrijver / beeldend kunstenaar // writer / visual artist // voorhorst.am[a]gmail.com

 
Mijn gedicht 'Uw naam is Koper' is gepubliceerd in het juli 2021 nummer van literair tijdschrift Deus Ex Machina, en op de site van Vlaams-Nederlands huis deBuren.

 
- Portugese translation of my poem '?!' by Bruno Zhu, printed by Charlott Weise (2019).

Exhibited in her exhibition of drawings and painting Take Me Away (Leva-me para longe) in the shop A Maior, Viseu (PT). The shop sells "everything for your home, except food." Other work by Charlott Weise.

"De barbecue
 

Lapis labia zei de man

terwijl hij naar haar ketting wees

en kauwde op zijn vlees

Er was genoeg humus

en gegrilde groenten lagen op borden verspreid over de lange tafel

Ik vergat waar hij vandaan kwam, deze man

maar een andere gast vertelde me dat hij goed kon dansen

Bij ieder bord lag een bloem en we scheurden muntbladeren van hun takken

Als garnering

Tellend op mijn vingers met hoevelen we waren

Fluisterde hij

gang     bang en

aan het andere eind van de tuin siste de grill

Ik kon de gezichten van mijn vrienden zien, en ook hun haar

Wiegend in de avondatmosfeer

Blikken verwikkeld

In stilte sneed de man door een tweede stuk vlees

We gebruikten echte borden

De appelboom, in het donker, liet fruit vallen op het gras

tijdens de discussie over

hoe geld te verdienen

Ik kan hem van alle hoogten gooien

en hij zal niet kapotgaan, zei de man

Toen zijn telefoon uit zijn grote handen glipte

Een glas water in"


- 1/7 gedichten gepubliceerd in nY #38 (2019)

 
"Ik laat me vouwen in het schuimende water. Buig me."

- publicatie prozagedicht Centrifug. op de Internet Gids no4. (2018)

 
- Exhibition view of Notes of the Receptionist at the 2nd Triennial of Beetsterzwaag (6 - 9 September 2018), organised by Kunsthuis SYB. In collaboration with Minne Kersten, Charlott Weise and Marlena von Wedel.

I exhibited two clay stones with an inscription of lines of Wisława Szymborska's poem "Conversation with a Stone": "I knock at the stone's front door" and "'I don't have a door,' says the stone."
The final picture (4) shows the presentation of the vlog I made during our residency at Kunsthuis SYB.

 
"Inwards

There you are - in between the safe walls of your home. The candles on the table are lit and the curtains keep the hard winter out. A bouquet of flowers someone gave you last week is standing there, still. The pollen shaking out of the stiff petals when you walk by, as thin and crooked as the floor is. Your throat sore, the oesophagus inflated like an airbag; as if guarding the body for the food you are about to swallow. Pain? Yes, you are in pain. Your ankle is swollen too and you drag it behind you when you walk from the bed towards the kitchen countertop to peel a clementine. Juice, squirting in your eye - yes: pain. But you do not have to be elsewhere - no one is expecting you.

(...)"

- excerpt of prose written for the exhibition The Burrow , with works by Jorik Amit Galama and Minne Kersten. Performed at 17 November '17 at NeverNeverland, Amsterdam. In this videostill I'm underneath a fleece blanket with arms, yelling: 'Help! I don't know anything about her!'

  
"Overlooking
 
A horizon – a constant horizon, is what her view grew into. She walked on the pavement along the water, houseboats smacked against the banks due to the waves of pleasure boats. Bikers swarmed over the bridge in the distance, rushing to their goals. The sun turned the surface of the water into a glare, a mirror – the light blazed into her eyes, which she slowly narrowed to slits.
 
The sky is separated from the earth by a straight line, of which we know it’s crooked. The sun is a ball drawing shadows on the ground."
 
- short story Overlooking (2017). Artist Carina Erdmann invited me among other authors to pick an object from auction house De Zwaan (Amsterdam) and reflect on it by creating a story. The starting point was to write from the memories of the object. I picked similar-looking snow goggles originating from Greenland.

 
"Forms of Junk Space: Creation always brings along its parasites
 
1.     With designing his sky scraper (restaurants below, offices on top), the architect didn’t intend to generate streams of air around his building. Streams that make bikers clutch their steering wheel, when they turn the corner. Streams that make skirts blow up in summer. He didn’t foresee how people press their backs to his walls, when it rains. Because a perfect angle of dryness arose.
 
2.     When we were born we dragged a shadow with us. It lingers in each shape and state we find ourselves in, as a silent witness: when we drive our cars, when we’re toddlers, in our role as sister, when we’re celebrating. Did you ever notice (acknowledge?) your shadow when you were crying?
 
3.     The emptiness after using a product (cans, plastic bottles, cups, a backyard pool in winter). Maybe we are only capable of connecting memories to objects we have to fill instead of finish: chairs, shoes, closets."
 
- text accompanying exhibition Junk Space with work by Minne Kersten, Helena Aðalsteinsdóttir and Ásgerður Birna Björnsdóttir. On show at 17 and 18 December 2016.

 
- openingsspeech 'De terugreis' (2016)
voor tentoonstelling Wishful Thinking, Kunstvereniging Diepenheim

 
"En toen kreeg ik dromen. Een kronkelende weg liep ik af, in de struiken lichtten ogen op. Wanneer ik achterom keek, liep er een horde dieren achter me aan. Vossen, beren, lynxen, maar ook wezens daar tussenin en soorten waarvan ik het bestaan niet kende. Ik stak mijn hand uit en aaide ze. Een vos trok haar vacht uit, alsof het een jas was en gaf hem aan mij. Hij voelde warm en omsloot mijn huid."
 
- verhaal Are You A Human? bij het project Grinning Machines and a Closemouthed Growl, waarin Laura Wiedijk en Toon Fibbe in Kunsthuis SYB (2015) onderzoek deden naar de internetsubcultuur van de 'Otherkins', jongeren die zich geen mens voelen, maar wolf, elf, of vampier.

 
"In korte broeken tillen wij onze benen op. Zeeklei blijft kleven aan onze benen, vanaf de voeten tot aan de kuiten. Ik hoor niemand praten, de wind op het wad heeft ruim baan en zwiept langs alle oren.

Nergens eerder zo’n gelijke verdeling van lucht en grond gezien, en ik merk hoe mijn lichaam zich hierop instelt: het hoofd denkt niet meer maar zweeft – de lucht drukt de gedachten neer – en de voeten willen alleen maar ploegen. Vooruit, het vergezicht vraagt erom bereikt te worden, de leegte wacht om ingevuld te worden door onze lijven."

- verslag wadlooptocht No Solid Ground, Yeb Wiersma en Miek Zwamborn (2015). Afbeeldingen Yeb Wiersma

 
"Wat ze wilde, is dat er geen vrachtwagens zouden rijden die de stilte van de nacht overstemmen. Dat iedereen het antwoord zou weten op één vraag, zodat niemand overbodig is. Dat ze aan zee zou wonen en haar leven bij elkaar kon jutten op het strand."

- verhalenbundel de beteugeling (2014), in eigen beheer uitgebracht en gepresenteerd op de Graduation Show, Gerrit Rietveld Academie 2014. Te koop voor 15 euro.

 
- handout bij performance 'Ritual', Cobra Museum (2013)

 
"De wind staat sterk, auto’s vliegen langs me. Links ligt de rivier, rechts de weilanden en oude boerderijen. Het land waar ik opgroeide. Met Maarten, alles met Maarten. Toen hadden we dezelfde leeftijd. Toen bestond onze wereld alleen nog uit gras, bossen die ontdekt moesten worden, slijmerige kalveren die uit hun moeder kwamen, chips op zaterdagavond, crossen om het huis."

- verhaal 'Buurjongens' (2011)
gepubliceerd door De Tirade